کد مطلب:48853 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

چرا مجتهدان حاضر، احكام را با زمان حاضر هماهنگ نميكنند؟ مگر قرآن براي همة زمانها نيست؟

قرآن براي همة زمانها و مكانها نازل شده است و آيات و روايات فراواني بر آن دلالت دارد; مانند: وَ إِنَّهُو لَكِتَـَبٌ عَزِيزٌ ; # لآيَأْتِيهِ الْبَـَطِـلُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لاَمِنْ خَلْفِهِي تَنزِيلٌ مِّنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ ;(فصلت،41 ـ 42) و به راستي كه آن كتابي شكستناپذير است كه هيچ گونه باطلي نه از پيش رو و نه از پشت سر به سويش نميآيد; ]چرا كه[ از سوي خداوند حكيم و شايستة ستايش نازل شده است. روشن است كه اگر قرآن تاريخ مصرف داشته باشد و قبل از انجام دنيا، از أمد خود بگذرد و ديگر به كار مردم نيايد، بزرگترين باطل كهنه و به درد نخور شدن است، به سوي آن رو كرده است. به طور كلي همة آياتي كه جاودانگي اسلام و قرآن را به اثبات ميرساند، ميتواند بر كارآمدي آن در همة زمانها ومكانها دلالت كند.

رواياتي مانند روايت متواتر ثقلين به خوبي بر اين مسأله دلالت دارد كه در آن آمده است: و انهما لن يفترقا حتي يردا عليّ الحوض;... و به درستي كه آن دو هرگز از هم جدا نميشوند تا در حوض كوثر ]در قيامت[ بر من وارد شوند.(بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 5، ص 68.)

و يا رواياتي نظير:

پيامبر گرامي اسلام9! فرمود: هرگاه فتنهها مانند پارهاي شب تاريك بر شما مشتبه شدند، به قرآن روي آوريد...(اصول كافي، محمد بن يعقوب كليني، ج 2، كتاب فضل القرآن، حديث 2، ص 572، بيروت، دار الاضوأ، 1413 هـ.)

حمران ازامام باقر7 دربارة ظهر و بطن قرآن ميپرسد حضرت ميفرمايد: ظهره الذين نزل فيهم القرآن و بطنه الذين عملوا بمثل اعمالهم يجري فيهم مانزل في اولئك.(معاني الاخبار، شيخ صدوق، ص 259، انتشارات اسلامي، قم 1361 ش.) ظهر قرآن دربارة كساني است كه در بين آنها نازل شده و بطن آن دربارة كساني است كه مانند آنان (مخاطبان اولية قرآن)عمل كنند; قرآن براي آن مانند مخاطبان اوليه آن جاري و ساري است.

مفسران و مجتهدان نيز در تفسير قرآن و استفادة از آن به عنوان مهمترين منبع در فقه پوياي اسلامي ـ شيعي، همواره به اين مسأله توجه داشتهاند تلاش كردهاند تفسيرهاي متناسب با زمان و البته در چارچوبهاي ارائه شده از سوي اهل بيت: ارائه كنند. نگاهي اجمالي به تفسيرهاي الميزان، نمونه، برخي ديگر، به خوبي اين مسأله را به اثبات ميرساند. افزون بر اين، مجتهدان در مسائل فقهي جديد، استفاده از منابع فقه كه اصليترين آنها قرآن است، پاسخهاي جديدي از اصول فقه اسلام درساية قوانين اصلي و كلي فقه ارائه كردهاند كه گاه در نوشتارهاي مستقلي با نام مسائل مستحدثه (= مسائل پيش آمدة جديد) عرضه شده است.